تصویرها همیشه برایمان حرف دارند. تصویرها گاهی دلمان را شاد می کنند. تصویرها، گاهی به ما تلنگر می زنند. تصویرها گاهی خاطرات تلخ را به ما یادآوری می کنند. تصویرها گاهی میگذارند شادی هایمان را با دیگران شریک شویم. برای من شادی دیدن همین صدفهای زیباست. برای من شادی، لذت بردن از همین لحظاتی است که میدانم خدا چشم از ما برنمی دارد و به یادمان هست حتی اگر ما به یادش نباشیم. این بزرگترین دارایی ماست
زندگی همین روزهای گرم چله تابستان است. همین فرصت هاست که دوست داری از پیادروهای داغ و سوزان این روزها، بسرعت فرار کنی و به سایه درختان پناه ببری. تحمل همین روزهای گرم است که تو را به روزهایی میرساند که این روزها به دنبال اهدافت میدویدی . پس چه خوب که که شکایت نکنیم و باز هم سپاسگزار لحظههای سخت زندگیمان باشیم.
این روزا اینقدر احساس می کنم فرصت کمی برای زندگی واسم باقی مونده که وسواس نخوابیدن گرفتم. یه نگاهی به کتابهایی که نخوندم میندازم، هدف هایی که قراره تا چندماه دیگه بهش برسم رو مرور می کنم و دفترم رو ورق میزنم.
بلند میشم اتاقم رو تمیز میکنم. جای وسایل رو عوض میکنم. تنگ شیشه ای که توی اون صدفهای دریایی رو ریختم، آبش میکنم. میذارمش پشت پنجره. کتابهام رو مرتب میکنم. حالا خیالم راحت میشه که اتاقم دوباره تمیز شد و میشه با خیال راحت بشینم و دوباره پای لب تابم چای بخورم و ادامهی کارهام رو انجام بدم.
شب شد. دلشوره میگیرم اما باز سعی میکنم به خودم مسلط بشم و بخوابم. اما بازم خوابم نمیبره. شبا مثل ارواح گاهی توی خونه راه میرم. همه خوابن و من هنوز بیدار! کم کم به فکر میفتم برم یه قرص بخورم تا چندساعت بتونم بخوابم. اما بازم خوابم نمیبره.
فردا میشه و منم و کلی کار نکرده! ساعت چنده؟ هشت صبح؛ امروز حال ورزش کردن ندارم. بس که شبا نمیخوابم. اما خوب دیشب تصمیم گرفتم فردا صبح بلند شم و برم پارک بدوم.
چایی میریزم واسهی خودم. با خودم فکر میکنم قراره چه کار کنم. امروز کلاس زبان دارم. خوشحال میشم. چون تفریحی که با بودنش همیشه شادم. خصوصا اگه استادم خوب باشه، با کلی انرژی میرم سرکلاس.
دوستم زنگ میزنه. فردا باید برم دانشگاه. دوباره یادم از هدفهام میاد و روزهایی که مونده تا به اونها برسم رو میشمرم. وقتی خدا حواسش به منه، بازم پرانرژی میشم. بازم امیدوار میشم به ادامه دادن مسیرهایی که واسم انتخاب کرده.
من هیچوقت از ادامه دادن مسیرم مایوس نشدم. همیشه ادامه دادم. همیشه احساس میکنم کارهای بزرگی واسهی انجام دادن هست که من باید اونها رو حتما انجام بدم.
وقتی به هدفهام فکر میکنم، دیگه هیچ چیزی واسم مهم نیست. فکرهای بیخود رو میندازم دور و دایم میگم خدایا کمکم کن. من باید بتونم از فرصت های باقی مانده ی عمرم بهترین استفاده رو بکنم.
پس من هنوز امیدوارم. خوشحالم. لبخند میزنم. شادم و....
به خودتون و به اهداف تون فکر کنید. همیشه نعمتهایی هست که بشه در موردش فکر کرد و بابتش هزاربار خدارو شاکر بود.
دوست تون دارم. تا فردا دوباره واستون مینویسم...
این روزها بیشتر از همیشه عاشقت شدم. عاشق خندیدن هایت، عاشق گریه هایت، عاشق زنانگی هایت و عاشق موسیقی نگاهت.
هرچه بیشتر نگاهم میکنی، بیشتر میفهمم که دوست داشتنت همراه بغضی است که هر روز و هرشب گلویت را فشار میدهد.
من هر روز به جدایی میاندیشم و تو هر روز به وصال.
جدایی رسم دنیاست و اگر این رسم نبود، درخت بید مجنون روبروی حیاط، از رفتن پرنده دلگیر میشد. اشک میریخت، برگهایش زرد میشد. اما درخت بیدمجنون، هنوز هم سبز مانده است.
بیا و برای خاطر تنهایی هایت، من را به رسم دنیا دوست بدار. بگذار عاشقانههایت تنها برای خدا باشد....
حتما شما هم مثل من بسیار دیدهاید کسانی را که در شرایطی، بدون آگاهی از تمام جوانب قضاوت شدهاند یا قضاوت کردهایم و زمانی که از حقیقت ماجرا مطلع شدیم چقدر پیش خودمان شرمنده شدیم و یا حداقل اگر هم شرمنده نشدیم، از خدا باید خجالت میکشیدم که شاید هم نکشیدیم. نکتهی بدتر ماجرا اینجاست که ما زمانی که شروع به قضاوت دیگران میکنیم کاملاً مصداق این جملهی معروفی میشویم که کور خود و بینای دیگران نباشیم!
متاسفانه یکی از خطاهای رفتاری که همهی ما گهگاهی به آن مبتلا شدهایم، قضاوت دیگران است و کما اینکه همین خطا، باعث به وجود آمدن خطاهای دیگر هم میشود. مثل سخنچینی، غیبت، دروغ، تهمت، نفاق، افکار منفی در مورد آن شخص و ... .
و البته که باز نقطهی دردناکتر ماجرا آنجاست که وقتی شخصی که مورد قضاوت واقعشده، از قضاوت ما مطلع میشود، چقدر ممکن است باعث دلخوری و به وجود آمدن کینه و ناراحتی شود و اگر ما به دنبال اثرگذاری روی دیگران هستیم و تمایل داریم بتوانیم افکار و عقاید مثبتمان را به دیگران انتقال دهیم، این برای ما نقطهی منفی خواهد شد و البته که خداوند نیز وقتی ببیند شما اینگونه دچار قضاوت ناصحیح در مورد دیگران شدهاید، همانگونه که به شما نفوذ و اثر تاثیرگذاری را عطا کرده، به همان نسبت نیز شما را از اثرگذاری محروم خواهد کرد.
در این شرح مختصر امکان باز کردن ماجرا و تمام داستان نیست. اما همینقدر میگویم که حواسمان باشد چه کسی را و چطور قضاوت میکنیم که در نزد خداوند، افراد به اندازهی تقربی که دارند، اگر به اشتباه و تنها از روی دیدگاه و نظرات سلیقهای ما قضاوت شوند، قطعا آسیبش نصیب خود ما خواهد شد.
چه خوب است قبل از قضاوتهای سطحی دیگران، ابتدا با خود فکر کنیم که حتماً پشت تمام چیزهایی که ما در موردش دچار قضاوت شدهایم، پردههای پنهانی وجود دارد که ما از آن کاملاً بیخبریم.
کور دیگران و بینای خود باشیم
همان طور که خداوند در سوره ی حجرات آیه 12 قرآن کریم فرمود:
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا ...
ای اهل ایمان، از بسیاری پندارها در حق یکدیگر اجتناب کنید که برخی ظنّ و پندارها گناه است
و هرگز (از حال درونی هم) تجسس نکنید ...
آن جا که عشق را نادیده گرفتیم
آنجا که عاشق شدن را سرزنش کردیم
آنجا که عشق را متهم کردیم
آنجا که به عشق خندیدیم
آنجا که عاشق را مسخره کردیم
آنجا که عشق را باور نکردیم
آنجا...
آنجا زندگی مُرده است
و ماندن در آنجا، یعنی زنده به گور شدن
جایی که عشق را باور نمیکنی، یعنی معنای زندگیت را باور نکردهای
و این انسان را باید در درونت کشت
جان سی ماکسول یکی از نویسندگان حوزهی رهبری و روانشناسی میگوید:
هر روز در آزمون تعهد شرکت کنید. برای مثال اگر میخواهید ورزشکار موفقی شوید اما هر روز تمرین نمیکنید، این تعهد نیست.
عمل کردن به آنچه در قبال آن به خود تعهد دادهاید یعنی اینکه شما توانستهاید در آزمون موفق شوید.
یکی از عادتهای انسانهای موفق، عادت به سحرخیزی است. همواره این نکته باید یادمان باشد که موفقیت در راحتی نیست. منتها بعضی هستند که خودشان را عادت به سختی دادهاند و هیچگاه از آن فرار نکردهاند. چرا که آموختهاند در تحمل همهی سختیها، موفقیتهای فراوان نهفته است. باید این پنبه را از گوشمان بیرون بیندازیم که موفقیت یک شبه به دست میآید. هیچ چیز به اندازهی استمرار و مداومت داشتن در ایجاد عادتهای مثبت نمیتواند تضمینکنندهی موفقیت برای ما باشد. حال موفقیت در هر زمینهای که ما آن را تعریف کردهایم.
اگر سحرخیزی ابتدا برایتان سخت است، با خودتان تعهد ببندید که دوروز در هفته را صبح زود از خواب بیدار شوید و به فعالیتهای مفید مشغول شوید. ادامه دادن این فعالیتها به مرور در شما انگیزه و شوق بیشتری ایجاد میکند و همین سبب میشود تا بعد از مدتی هر روز سحرخیز باشید.
نکتهی مهم بعدی، داشتن همنشین خوب و موفق است. همنشینی که خودش عادتهای مثبت را در خود ایجاد کرده است و میتواند به شما در این امر مهم کمک کند. یادمان باشد زندگی میدان مسابقه است در میدان مسابقه هر ثانیه توقف، یعنی هزارثانیه دیگران از تو جلوترند! پس حواسمان باشد در این مسابقه، جا نمانیم...
مینا نیک سرشت
زن میان بغض هایی که سال ها در زندگی مشترکش در سینه حبس کرده است لب باز می کند و در حالی که اشک هایش را پاک می کند می گوید:
تازگی ها احساس می کنم من اصلاً برایت مهم نیستم، انگار نه انگار که من هم در این خانه وجود دارم! از صبح که بلند می شوم دائم به این فکر هستم که امروز چه غذایی درست کنم؟! خانه را تمیز و مرتب کنم، با نگار که فکر کنم دختر تو هم هست! سر و کله بزنم تا وقتی میخواهم غذا درست کنم، پای گاز نباشد و بگذارد من به کارهایم برسم، ولی تو انگار اصلاً به من فکر نمی کنی؟! تمام دغدغه های ذهنیت این است که 2 را 4 و 4 را6 بکنی؟! شاید اگر لطافتم را که لازمهی خلقتم بوده است باور می کردی، احساسات زنانه ام را بهتر و بیشتر درک می کردی،شاید اگر می دانستی که شنیدن جمله ی دوستت دارم مانند نیاز من به هواست من را لوث و پرتوقع نمی خواندی و به خاطر اشک هایم از من رو برنمی گردانی و سعی نمی کردی از من فرار کنی! آن وقت بود که حاضر می شدی غرورت را زیرپاهایت بگذاری و من را کمی بیشتر دوست داشته باشی. اما آن روزهایی که دلم از بی توجهی های تو می گیرد و می خواهم با غر زدن هایم توجه ات را به خودم جلب کنم، من را به لفظ غرغرو خطاب می کنی؛ باور کن من یک زنم و از سر دوست داشتن و عشقی که نسبت به تو در قلبم باز کرده ام دوست دارم تا ابد به من وفادار بمانی و کاش برای همیشه باور می کردی که قلب یک زن زمانی که بی وفایی شوهرش را ببیند به سختی می شکند، آنقدر که صدایش را تنها خدا می شنود و خداوند در این زمینه به من هوش فوق العاده ای داده است، که شاید تو به آن بی توجه باشی. کاش بدانی که در سختی های زندگی مان دوست دارم پشت من باشی نه اینکه برای راحتی خودت معرکه را خالی کنی و من را میان سختی ها تنها رها کنی.....
**************
یکی از اشتباهاتی که خانم ها در زندگی مشترک شان مرتکب می شوند این است که خیال می‌کنند مردان باید متوجه نیازها، تمایلات و احساسات آنها بشوند و زمانی که یک مرد نتوانسته باشد به طور غیرمستقیم و بدون بیان آن توسط همسرش، نیاز او را درک کند به شدت سرزنش و بازخواست می شود. در این بین زن احساس می کند که مورد توجه همسرش قرار نمی گیرد و به همین خاطر او را متهم به عدم درک و توجه می کند. در حالی که اینطور نیست. قسمت دردناک این داستان اینجاست که بعضی خانم ها سال ها سکوت می کنند و هیچ گاه لب به سخن باز نمیکنند تا یک بار هم که شده نیازهای عاطفی خود را به شیوهی درست و منطقی از همسرشان مطالبه نمایند. خانمی را می شناسم که هرچند وقت یک بار برای سبک شدن حال روحی اش با من درد دل میکند و هربار که از بیان نکردن احساسات و نیازهای او انتقادی میکنم خیلی محکم میگوید: اگر من بگم که فایدهای نداره،خودش باید بفهمه!!! یکی از نکاتی که بسیاری از خانمها به آن بیتوجهاند همین است که خیال می‌کنند با مقدمه چینی کردن و یا در لفافه سخن گفتن، بهتر میتوانند همسرشان را متوجه هدفشان کنند. در حالی که این برداشت کاملاً اشتباه است. چرا که اگر شما نیازی داشته باشید و بخواهید به طرق غیرمستقیم به او بفهمانید او هرگز نمیتواند به نیاز شما پاسخ گوید. چرا که مردان از حیث درک هیجاناتی که آشکارا به زبان نمی‌آیند، با اشکال مواجه می‌‌شوند و حال آن‌که زنان معمولاً هیجانات و نشانه‌های عاطفی را احساس می‌کنند.
پس اگر گاهی در زندگی مشترک تان احساس کردید که همسرتان نسبت به نیازها و تمایلات شما کم توجه شده است بهتر است درنگ نکرده و با بیانی ملایم و زیبا و به دور از سرزنش و توبیخ او بابت توجه نکردن، اعلام کنید که به درک، محبت، توجه، حمایت، وفاداری اش نیاز دارید و این جزء طبیعت و خلقت شما است و مطمئن باشید این راه بیشتر و بهتر نیاز شما را پاسخ خواهد داد.
امیدوارم آسمان زندگی مشترک تان همیشه آفتابی باشد و روز به روز دایره ی عشق و محبت تان نسبت به یکدیگر افزوده شود.
