سرطان قضاوت نگیریم!

حتما شما هم مثل من بسیار دیده‎اید کسانی را که در شرایطی، بدون آگاهی از تمام جوانب قضاوت شده‎اند یا قضاوت کرده‎ایم و زمانی که از حقیقت ماجرا مطلع شدیم چقدر پیش خودمان شرمنده شدیم و یا حداقل اگر هم شرمنده نشدیم، از خدا باید خجالت می‎کشیدم که شاید هم نکشیدیم. نکته‎ی بدتر ماجرا اینجاست که ما زمانی که شروع به قضاوت دیگران می‎کنیم کاملاً مصداق این جمله‎ی معروفی می‎شویم که کور خود و بینای دیگران نباشیم!

متاسفانه یکی از خطاهای رفتاری که همه‎ی ما گهگاهی به آن مبتلا شده‎ایم، قضاوت دیگران است و کما اینکه همین خطا، باعث به وجود آمدن خطاهای دیگر هم می‎شود. مثل سخن‎چینی، غیبت، دروغ، تهمت، نفاق، افکار منفی در مورد آن شخص و ... .

و البته که باز نقطه‎ی دردناک‎تر ماجرا آنجاست که وقتی شخصی که مورد قضاوت واقع‎شده، از قضاوت ما مطلع می‎شود، چقدر ممکن است باعث دلخوری و به وجود آمدن کینه و ناراحتی شود و اگر ما به دنبال اثرگذاری روی دیگران هستیم و تمایل داریم بتوانیم افکار و عقاید مثبت‎مان را به دیگران انتقال دهیم، این برای ما نقطه‎ی منفی خواهد شد و البته که خداوند نیز وقتی ببیند شما اینگونه دچار قضاوت ناصحیح در مورد دیگران شد‎ه‎اید، همانگونه که به شما نفوذ و اثر تاثیرگذاری را عطا کرده، به همان نسبت نیز شما را از اثرگذاری محروم خواهد کرد.

در این شرح مختصر امکان باز کردن ماجرا و تمام داستان نیست. اما همین‎قدر می‎گویم که حواسمان باشد چه کسی را و چطور قضاوت می‎کنیم که در نزد خداوند، افراد به اندازه‎ی تقربی که دارند، اگر به اشتباه و تنها از روی دیدگاه و نظرات سلیقه‎ای ما قضاوت شوند، قطعا آسیبش نصیب خود ما خواهد شد.

چه خوب است قبل از قضاوت‎های سطحی دیگران، ابتدا با خود فکر کنیم که حتماً پشت تمام چیزهایی که ما در موردش دچار قضاوت شده‎ایم، پرده‎های پنهانی وجود دارد که ما از آن کاملاً بی‎خبریم.

کور دیگران و بینای خود باشیم

همان طور که خداوند در سوره ی حجرات آیه 12 قرآن کریم فرمود:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا ...

ای اهل ایمان، از بسیاری پندارها در حق یکدیگر اجتناب کنید که برخی ظنّ و پندارها گناه است

و هرگز (از حال درونی هم) تجسس نکنید ...