«رازی که با باور آن، می‎توانید زندگی خود را متحول سازید»

یادش بخیر. نگاهت روی قاب عکس بالای دیوار جا مانده است و انگار هنوز هم برایم هزاران حرف نگفته داری. در و دیوار خانه هم دیگر به رنگ مشکی خو گرفته‎اند. حال و روزم دیدنی است. میل و رغبتی برای انجام دادن امور روزمره ندارم .آنقدر تاریکی و غصه بر وجودم رخنه کرده است که گویی من هم به زندگی‎ام در این دنیا پایان داده‎ام. همین که صبح را به شب برسانم برایم حکم زندگی را دارد. آنقدر به تو وابسته بودم که همیشه فکر می‎کردم هیچ چیزی نمی‎تواند بین مان جدایی بیاندازد و تو تا ابد برای من خواهی بود. هیچگاه باور نمی‎کردم دستان مرگ، روزی دور شانه‎های ما انداخته می شود و از این میان تو زودتر طنین رفتن را زمزمه می‎کنی. شاید اگر همسایه عزیزش را از دست می‎داد باورم می‎شد که مرگ حقیقتی انکارناپذیر است، اما حالا که این اتفاق برای من افتاده است از زمین و زمان متنفرم. بغض‎های فروخورده‎ام گلویم را متورم کرده است. می‎خواهم بلند فریاد بزنم: خدایا: چرا من؟! هنوز لباس‎هایی که با هم برای سال نو خریده‎ بودیم همانطور از چوب لباسی آویزان است. انگار همین دیروز بود و این آخرین لحظه‎های بودن تو در کنار من حساب می‎شد. اگر می‎دانستم، آنوقت‎ها که گاهی خسته به خانه می آمدی و دوست داشتی آرامش از دست رفته‎ات را در سکوت و خلوت بدست بیاوری، مدام سرت غر نمی‎زدم و داد و فریاد نمی‎کردم که تو اصلاً به فکر من نیستی! یا شاید اگر می‎دانستم دوست نداری ... چنین و چنان می‎کردم.نمی‎دانم از من راضی هستی یا نه؟!

دیگر میلی برای دعا کردن و شاید هم آرزویی برای داشتن و امیدی برای جوانه زدن ندارم. به نظرم زندگی آنقدر بی‎معناست که اگر هم آرزویی داشته باشی ممکن است همان لحظه، مرگ تو را در آغوش بگیرد. همان بهتر که دیگر آرزویی نکنم تا مثل رویاهایی که برای زندگی‎مان بافته بودم همه پوچ شوند.

**************

مرگ، یکی از موهبت‎های زندگی و از سنت‎های قطعی آفرینش است. به رغم اینکه همۀ ما باور داریم که هر تولدی، روزی با پدیدۀ مرگ به ظاهر خاتمه می‎یابد، اما تا زمانی که آن را به خود نزدیک نبینیم و یا حتی در نزدیکانمان رخ ندهد، به سختی می‎پذیریم که این موهبت روزی به سراغ ما نیز خواهد آمد. عده‎ای معتقدند فکر و صحبت کردن در این زمینه، باعث بی انگیزگی و ناامیدی می‎شود و چه بسا همین افراد اگر روزی این اتفاق را در مورد عزیزان خود تجربه کنند به سختی می توانند با آن کنار بیایند و حتی تا چند ماه و یا حتی سال‎ها برای آنها زمان لازم است تا بتوانند با زندگی و شرایط جدید خود کنار بیایند و نگاه دیگری به زندگی خود داشته باشند.  

 بسیاری از افراد معتقدند تفکر مرگ، نوعی تفکر منفی است که جزء احساس ترس و دلهره و باور نابودی و فنا ثمره‎ای برای انسان نخواهد داشت و هر جا که سخن از مرگ و میر می‎شود آنها اولین کسانی هستند که بحث را خاتمه می‎دهند و یا آن محیط را ترک می‎کنند و دیگران را مؤاخذه می‎کنند که چرا حرف منفی می‎زنید! براستی اگر هر کدام از ما بدانیم در فلان تاریخ و فلان ساعت زندگی‎مان پایان می‎گیرد، رفتارها و باورهایمان تغییر نخواهد کرد؟ اگر تا به امروز به دنبال عیب گذاشتن روی دیگران بودیم و کمتر به رفتارهای خود دقت داشتیم سعی می‎کردیم در فرصت باقی مانده به اصلاح رفتار و اعمال خود بپردازیم. کارهایی که مدام برای انجام آنها امروز و فردا می‎کردیم و یا حتی سر زدن به اقوام و ارحام خود را به دلیل مشغله‎های زندگی عقب می‎انداختیم در این فرصت باقی مانده جبران می‎کردیم. اگر تا به امروز در خانه بداخلاق بودیم و دیگران را با چهرۀ اخمالوی خود می‎ترساندیم و یا به عنوان فرزند رفتار نامناسبی با والدین خود داشتیم باز هم تلاش می کردیم تا رفتار بهتری داشته باشیم. چرا که باور کرده‎ایم هر کدام از این کارها ثمره و دستاوردی در زندگی‎مان دارد که اگر امتحان خود را خوب بدهیم نمرۀ عالی در کارنامه‎مان ثبت خواهد شد. عده‎ای نیز فکر می‎کنند اینکه ما هر روز چند دقیقه از وقت خود را به فکر کردن در مورد مرگ اختصاص دهیم، کاری عبث و بیهوده است و مانع از پیشرفت و موفقیت می‎شود. در حالی که اگر افراد بدانند تفکر در این زمینه نیز جزء افکار مثبت است ، این حقیقت را درمی‎یابند که تفکر سازندۀ مرگ باعث تحولات عظیم و موفقیت های بزرگی در زندگی می‎شود. چرا که امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید : یاد مرگ خواهش های نفس را می میراند و رویشگاه های غفلت را ریشه کن می کند و دل را با وعده های خدا نیرو می‎بخشد و طبع را نازک می سازد و پرچم های هوس را درهم می شکند و آتش آزمندی را خاموش می سازد و دنیا را در نظر کوچک می کند بطور مسلم چنین کسی با چنین اعمالی  مرگی راحت خواهد داشت.

تقویت و پذیرش این موهبت می‎تواند به ما کمک کند تا اگر در شرایط این چنینی قرار گرفتیم، خود را سرخورده و افسرده نسازیم و بدانیم که مرگ پایان حیات نیست و صرفاً با رخ دادن این رویداد نباید به خود اجازه دهیم تا اصول معنوی‎مان زیرسوال بروند و البته که راه موفقیت برای ما نزدیک تر خواهد شد.

و نترسیم از مرگ

مرگ پایان کبوتر نیست.

مرگ وارونه یک زنجره نیست.

مرگ در ذهن اقاقی جاری است.

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید.

مرگ با خوشه انگور می‌آید به دهان.

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.

گاه در سایه نشسته است به ما می‌نگرد.

و همه می‌دانیم.

ریه‌های لذت، پر اکسیژن مرگ است.