من پیش از تو

خدایا شکرت...

سرطان قضاوت نگیریم!

حتما شما هم مثل من بسیار دیده‎اید کسانی را که در شرایطی، بدون آگاهی از تمام جوانب قضاوت شده‎اند یا قضاوت کرده‎ایم و زمانی که از حقیقت ماجرا مطلع شدیم چقدر پیش خودمان شرمنده شدیم و یا حداقل اگر هم شرمنده نشدیم، از خدا باید خجالت می‎کشیدم که شاید هم نکشیدیم. نکته‎ی بدتر ماجرا اینجاست که ما زمانی که شروع به قضاوت دیگران می‎کنیم کاملاً مصداق این جمله‎ی معروفی می‎شویم که کور خود و بینای دیگران نباشیم!

متاسفانه یکی از خطاهای رفتاری که همه‎ی ما گهگاهی به آن مبتلا شده‎ایم، قضاوت دیگران است و کما اینکه همین خطا، باعث به وجود آمدن خطاهای دیگر هم می‎شود. مثل سخن‎چینی، غیبت، دروغ، تهمت، نفاق، افکار منفی در مورد آن شخص و ... .

و البته که باز نقطه‎ی دردناک‎تر ماجرا آنجاست که وقتی شخصی که مورد قضاوت واقع‎شده، از قضاوت ما مطلع می‎شود، چقدر ممکن است باعث دلخوری و به وجود آمدن کینه و ناراحتی شود و اگر ما به دنبال اثرگذاری روی دیگران هستیم و تمایل داریم بتوانیم افکار و عقاید مثبت‎مان را به دیگران انتقال دهیم، این برای ما نقطه‎ی منفی خواهد شد و البته که خداوند نیز وقتی ببیند شما اینگونه دچار قضاوت ناصحیح در مورد دیگران شد‎ه‎اید، همانگونه که به شما نفوذ و اثر تاثیرگذاری را عطا کرده، به همان نسبت نیز شما را از اثرگذاری محروم خواهد کرد.

در این شرح مختصر امکان باز کردن ماجرا و تمام داستان نیست. اما همین‎قدر می‎گویم که حواسمان باشد چه کسی را و چطور قضاوت می‎کنیم که در نزد خداوند، افراد به اندازه‎ی تقربی که دارند، اگر به اشتباه و تنها از روی دیدگاه و نظرات سلیقه‎ای ما قضاوت شوند، قطعا آسیبش نصیب خود ما خواهد شد.

چه خوب است قبل از قضاوت‎های سطحی دیگران، ابتدا با خود فکر کنیم که حتماً پشت تمام چیزهایی که ما در موردش دچار قضاوت شده‎ایم، پرده‎های پنهانی وجود دارد که ما از آن کاملاً بی‎خبریم.

کور دیگران و بینای خود باشیم

همان طور که خداوند در سوره ی حجرات آیه 12 قرآن کریم فرمود:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا ...

ای اهل ایمان، از بسیاری پندارها در حق یکدیگر اجتناب کنید که برخی ظنّ و پندارها گناه است

و هرگز (از حال درونی هم) تجسس نکنید ...

 

 

زندگی را زنده به گور نکنیم!!!!

آن جا که عشق را نادیده گرفتیم

آنجا که عاشق شدن را سرزنش کردیم

آنجا که عشق را متهم کردیم

آنجا که به عشق خندیدیم

آنجا که عاشق را مسخره کردیم

آنجا که عشق را باور نکردیم

آنجا...

آنجا زندگی مُرده است

و ماندن در آنجا، یعنی زنده به گور شدن

جایی که عشق را باور نمی‎کنی، یعنی معنای زندگیت را باور نکرده‎ای

و این انسان را باید در درونت کشت

 

 

رونوشت 6- انسان‎های موفق، فرصتی برای اهمال‎کاری ندارند....

جان سی ماکسول یکی از نویسندگان حوزه‎ی رهبری و روان‎شناسی می‎گوید:

هر روز در آزمون تعهد شرکت کنید. برای مثال اگر می‎خواهید ورزشکار موفقی شوید اما هر روز تمرین نمی‎کنید، این تعهد نیست.

عمل کردن به آنچه در قبال آن به خود تعهد داده‎اید یعنی اینکه شما توانسته‎اید در آزمون موفق شوید.

یکی از عادت‎های انسان‎های موفق، عادت به سحرخیزی است. همواره این نکته باید یادمان باشد که موفقیت در راحتی نیست. منتها بعضی هستند که خودشان را عادت به سختی داده‎اند و هیچ‎گاه از آن فرار نکرده‎اند. چرا که آموخته‎اند در تحمل همه‎ی سختی‎ها، موفقیت‎های فراوان نهفته است. باید این پنبه را از گوشمان بیرون بیندازیم که موفقیت یک شبه به دست می‎آید. هیچ چیز به اندازه‎ی استمرار و مداومت داشتن در ایجاد عادت‎های مثبت نمی‎تواند تضمین‎کننده‎ی موفقیت برای ما باشد. حال موفقیت در هر زمینه‎ای که ما آن را تعریف کرده‎ایم.

اگر سحرخیزی ابتدا برایتان سخت است، با خودتان تعهد ببندید که دوروز در هفته را صبح زود از خواب بیدار شوید و به فعالیت‎های مفید مشغول شوید. ادامه دادن این فعالیت‎ها به مرور در شما انگیزه و شوق بیشتری ایجاد می‎کند و همین سبب می‎شود تا بعد از مدتی هر روز سحرخیز باشید.

نکته‎ی مهم بعدی، داشتن همنشین خوب و موفق است. همنشینی که خودش عادت‎های مثبت را در خود ایجاد کرده است و می‎تواند به شما در این امر مهم کمک کند. یادمان باشد زندگی میدان مسابقه است در میدان مسابقه هر ثانیه توقف، یعنی هزارثانیه دیگران از تو جلوترند! پس حواسمان باشد در این مسابقه، جا نمانیم...

مینا نیک سرشت

 

 

 

 

 

من یک زنم، نیازهایم را باور کن!

زن میان بغض هایی که سال ها در زندگی مشترکش در سینه حبس کرده است لب باز می کند و در حالی که اشک هایش را پاک می کند می گوید:

تازگی ها احساس می کنم من اصلاً‌ برایت مهم نیستم، انگار نه انگار که من هم در این خانه وجود دارم! از صبح که بلند می شوم دائم به این فکر هستم که امروز چه غذایی درست کنم؟! خانه را تمیز و مرتب کنم، با نگار که فکر کنم دختر تو هم هست! سر و کله بزنم تا وقتی میخواهم غذا درست کنم، پای گاز نباشد و بگذارد من به کارهایم برسم، ولی تو انگار اصلاً‌ به من فکر نمی کنی؟! تمام دغدغه های ذهنیت این است که 2 را 4 و 4 را6 بکنی؟! شاید اگر لطافتم را که لازمه‎ی خلقتم بوده است باور می کردی، احساسات زنانه ام را بهتر و بیشتر درک می کردی،شاید اگر می دانستی که شنیدن جمله ی دوستت دارم مانند نیاز من به هواست من را لوث و پرتوقع نمی خواندی و به خاطر اشک هایم از من رو برنمی گردانی و سعی نمی کردی از من فرار کنی! آن وقت بود که حاضر می شدی غرورت را زیرپاهایت بگذاری و من را کمی بیشتر دوست داشته باشی. اما آن روزهایی که دلم از بی توجهی های تو می گیرد و می خواهم با غر زدن هایم توجه ات را به خودم جلب کنم، من را به لفظ غرغرو خطاب می کنی؛ باور کن من یک زنم و از سر دوست داشتن و عشقی که نسبت به تو در قلبم باز کرده ام دوست دارم تا ابد به من وفادار بمانی و کاش برای همیشه باور می کردی که قلب یک زن زمانی که بی وفایی شوهرش را ببیند به سختی می شکند، آنقدر که صدایش را تنها خدا می شنود و خداوند در این زمینه به من هوش فوق العاده ای داده است، که شاید تو به آن بی توجه باشی. کاش بدانی که در سختی های زندگی مان دوست دارم پشت من باشی نه اینکه برای راحتی خودت معرکه را خالی کنی و من را میان سختی ها تنها رها کنی.....

**************

یکی از اشتباهاتی که خانم ها در زندگی مشترک شان مرتکب می شوند این است که خیال می‎کنند مردان باید متوجه نیازها، تمایلات و احساسات آنها بشوند و زمانی که یک مرد نتوانسته باشد به طور غیرمستقیم و بدون بیان آن توسط همسرش، نیاز او را درک کند به شدت سرزنش و بازخواست می شود. در این بین زن احساس می کند که مورد توجه همسرش قرار نمی گیرد و به همین خاطر او را متهم به عدم درک و توجه می کند. در حالی که اینطور نیست. قسمت دردناک این داستان اینجاست که بعضی خانم ها سال ها سکوت می کنند و هیچ گاه لب به سخن باز نمی‎کنند تا یک بار هم که شده نیازهای عاطفی خود را به شیوه‎ی درست و منطقی از همسرشان مطالبه نمایند. خانمی را می شناسم که هرچند وقت یک بار برای سبک شدن حال روحی اش با من درد دل می‎کند و هربار که از بیان نکردن احساسات و نیازهای او انتقادی می‎کنم خیلی محکم می‎گوید: اگر من بگم که فایده‎ای نداره،‌خودش باید بفهمه!!! یکی از نکاتی که بسیاری از خانم‎ها به آن بی‎توجه‎اند همین است که خیال می‎کنند با مقدمه چینی کردن و یا در لفافه سخن گفتن،‌ بهتر می‎توانند همسرشان را متوجه هدف‎شان کنند. در حالی که این برداشت کاملاً‌ اشتباه است. چرا که اگر شما نیازی داشته باشید و بخواهید به طرق غیرمستقیم به او بفهمانید او هرگز نمی‎تواند به نیاز شما پاسخ گوید. چرا که مردان از حیث درک هیجاناتی که آشکارا به زبان نمی‌آیند، با اشکال مواجه می‌‌شوند و حال آن‌که زنان معمولاً هیجانات و نشانه‌های عاطفی را احساس می‌کنند.

پس اگر گاهی در زندگی مشترک تان احساس کردید که همسرتان نسبت به نیازها و تمایلات شما کم توجه شده است بهتر است درنگ نکرده و با بیانی ملایم و زیبا و به دور از سرزنش و توبیخ او بابت توجه نکردن، اعلام کنید که به درک، محبت، توجه، حمایت، وفاداری اش نیاز دارید و این جزء طبیعت و خلقت شما است و مطمئن باشید این راه بیشتر و بهتر نیاز شما را پاسخ خواهد داد.

امیدوارم آسمان زندگی مشترک تان همیشه آفتابی باشد و روز به روز دایره ی عشق و محبت تان نسبت به یکدیگر افزوده شود.

خودت را دوست داشته باش

احساس خوشبختی را زندگی کنیم

روزنوشت_5) لذت همنشینی با خوش اخلاق‎ها

مهربانان من سلام؛

صبح سومین روز از مردادماه تان بخیر و سلامت؛

براستی چرا گاهی از کنار هم بودن‎مان لذت نمی‎بریم؟

چرا گاهی درصدد این هستیم تا خلوتی پیدا کنیم و برای لحظاتی هم که شده دور از جمعی باشیم که در آن حضور داشته یا داریم و وقتی این فرصت به ما دست می‎دهد چقدر احساس خوشایندی داریم. شاید هم بگوییم :« آخیش راحت شدم!» خانمی از شوهرش، آقایی از خانمش، همکاری از همکارش، کارمندی از رییس‎اش، فرزندی از پدر و مادرش، عروسی از مادرشوهرش، دامادی از خانواده‎ی همسرش و ... !

شاید آنچه که بیش از اندازه در روابط اثرگذار است و کمک کند تا از بودن در کنار هم لذت ببریم،( اخلاق) است.

هرچند که این کلمه بسیار کلی است اما اگر دقت کرده باشیم در بسیاری از این شرایط ناهماهنگی‎های اخلاقی باعث می‎شود تا از یکدیگر دور شویم و یا حتی گاهی این اخلاق آنقدر اذیت‎کننده می‎شود که دیگر میل به ارتباط نداریم و یا قطع رابطه می‎کنیم و یا اگر از سر اجبار باشد ممکن است با چهر‎ه‎ای گرفته و عبوس با فرد مورد نظر مواجه شویم.

در جریان مشاوره‎ای شخصی تعریف می‎کرد: در دایره‎ی زندگی من شخصی حضور دارد و آنقدر زبانش تند است که هرکس با او در ارتباط است، از این صفت اخلاقیش، بسیار اذیت می‎شود! هرچند که بارها هم به واسطه‎های مختلف به او گفته شده اما نه تنها اصلاح نشده بلکه حتی گاهی از سر اذیت و لج درآوردن هم که باشد با زبانش نیش و کنایه می‎زند

و یا خانمی از سر درد دل و مشکلات اخلاقی که با همسرش داشت می‎گفت: گاهی آنقدر عصبی است و اخلاق تندی دارد که من و بچه‎ها وقتی از در خانه وارد می‎شود هرکدام به گوشه‎ای می‎رویم تا با او روبرو نشویم

بیایید با خودمان فکر کنیم کدام رفتارمان باعث می‎شود که اطرافیان‎مان میل به ارتباط با من نداشته باشند؟  

اگر از سر غرور و تعصب‎های بی‎جا گاهی دیگری را اذیت کرده‎ایم

اگر با زبان‎مان کسی را سرزنش یا مسخره کرده‎ایم

اگر سبب این شده‎ایم که دل کسی را با رفتارهای نادرست بشکنیم و یا گاهی نه تنها از این رفتار زشت ناراحت نبودیم بلکه در پشت سرش هم گفتیم کار خوبی کردم و ذره‎ای پشیمانی از این رفتار نادرست‎مان نداشته باشیم (که من متاسفانه با گوش‎های خودم این حرف را شنیدم) باید مطمئن بود که صد در صد خطاهای رفتاری‎مان بازتاب و کارمای منفی را به ما بازخواهد گرداند. منتها چون در همان زمان اتفاق نمی‎افتد و خداوند به واسطه‎ی رحمتش زمان آن را به تاخیر می‎اندازد، ما سوء استفاده می‎کنیم.

بیاید هر روز چند دقیقه وقت بگذاریم و با خودمان فکر کنیم تا کی و تا کجا باید به رفتارهایمان ادامه دهیم؟

بیایید با خود فکر کنیم که شخصیت‎های دوست‎داشتنی و محبوب - که هرکدام‎مان در دایره‎ی زندگی‎مان شاید یک نفر را داشته باشیم که همیشه با اخلاق خوبش، التیام زخم‎های روانی ما بوده است- چه اخلاق و منشی دارند که تا این اندازه نزد خدا و مخلوقاتش به خوبی همواره یاد می‎شوند.

مطمئن باشید برای تغییر هر رفتاری، باید زمان گذاشت، آفت‎هایش را بررسی کرد و پیام‎های مثبت حاصل از رفتارهای خوب را برای خود نوشت تا ترغیب شد فقط کمی بیشتر هر روز به سمت اصلاح اخلاق و رفتارمان قدم برداریم.

گاهی دیده‎ام در جمعی فردی، برای آنکه دیگرانی را متوجه خصوصیات اخلاقی منفی‎شان کنند که از نظر آنها آزاردهنده است، رفتارهای خوب شخص دیگری را به سر او می‎کوبند تا به او بفهمانند که این اخلاق زشت است.

این کار نه تنها اشتباه است بلکه چون به صورت مقایسه انجام می‎شود و ما غیرمستقیم شخصیت طرف مقابل را زیرسوال می‎بریم، اثرگذار نخواهد بود.

تربیت یک امر غیرمستقیم است و این نیست که به در بگو تا دیوار بشنود. متاسفانه گاهی برخی‎هایمان به اشتباه، این عمل را انجام می‎دهیم تا شاید بتوانیم او را متوجه اشتباهاتش کنیم. همیشه سعی و تلاش‎مان این باشد تا خودمان را تغییر دهیم نه اینکه خواسته باشیم دیگران را متوجه اشتباهاتشان سازیم.

تذکر و انتقاد همواره باید با لحنی نرم و صمیمانه باشد و این طور نباشد که طرف مقابل‎مان احساس کند که دوست‎داشتنی نیست و یا ما در جایگاهی هستیم که خودمان بسیار کاملیم و قصد داریم تا او را اصلاح کنیم. بلکه باید گفت همه‎ی ما عیب و نقص داریم و اگر درصدد باشیم تا خودمان را اصلاح کنیم، روز به روز محبوبیت‎مان بیشتر خواهد شد.

تو را همان طور که هستی دوست دارم!