3 نکته ی مهم برای تغییر

 
1-به یاد داشته باشید که در معادله ، زندگی گذشته با آینده برابر نیست.

همواره در هر موقعیتی می‌توان به نتیجه رسید اصلا مهم نیست که در زندگی چه برسرتان آمده و یا حل مشکل شما چقدر دور از ذهن می‌رسد اگر باور کنید که هر مشکلی راه حلی دارد حتما راه حل آن را خواهید یافت.

2-ما برای تنبیه شدن به دنیا نیامده ایم. برای درس گرفتن آمده ایم. هر رویدادی در زندگی ما توان بالقوه آن را دارد که ما را متحول کند و از میان همه رویدادها سختی ها و مصیبتها بیشترین توان را برای تغییر فکر ما داراهستند. طوری رفتار کنید که گویی در ورای هر حادثه ای هدف و مقصودی نهفته است.

۳-اگر در جستجوی خوشبختی و معنای زندگی هستید تمام توجه خود را به لحظه اکنون معطوف کنید و به یاد داشته باشید که بهترین جا برای آغاز یک زندگی جدید همین جایی است که اکنون هستید. فقط کافی است که افکار مثبت و نگاه شاد به زندگی داشته باشید. در این صورت جهان هستی در قبال این نگرش پاداشهایی فراتر از انتظار به ما می‌دهد.

ما هر کاری را در جهت رسیدن به احساس لذت و خوشی انجام می‌دهیم. پس ما باید تغییر کنیم چرا که عادات، رفتارها و اندیشه ها و احساس هایی در ما وجود دارد که ممکن است مانع پیشرفت ما شود.

از کجا شروع کنم؟

سوالی که خیلی ها از من می پرسن اینه که خوب حالا که فهمیدم این ضعف رو دارم و باید خودم را تغییر بدهم، چطور و از کجا باید شروع کنم؟

و البته خیلی ها در این بین با فهمیدن عیب‎ها و نقص‎هایشان ناامید از تغییر می‎شوند.

تغییر یک پروسه‎ی زمان بر است و این چنین نیست که من امروز شروع کنم و فردا به نتیجه‎ی دلخواهم برسم. این بستگی به روحیات، اخلاق من و عاداتی دارد که مدتهای زیادی به آن خو گرفته‎ام و حالا باید برخلاف آنها عمل کنم. پس نباید انتظار داشته باشم که سریع بتوانم به موفقیت برسم.

یکی از چیزهایی که به روند تغییر بسیار کمک می‎کند، مساله‎ی خودباوری است. خودباوری به این معنا که با وجود تمام ضعف‎هایی که دارم، بپذیرم می‎توانم با وجود همه‎ی سختی‎ها تغییر کنم و این تنها مختص به من نبوده و نیست و خیلی‎ها توانستند خودشان را تغییر بدهند.

پس خودم را با وجود همه‎ی ضعف‎هایم بپذیرم و به هیچ وجه بابت آنها خودم را سرزنش نکنم چرا که این موضوع به اعتماد به نفس من لطمه می‎زند و مانع از تغییر می‎شود و اگر هم در بین راه خسته و ناامید شدم و اشتباهی را تکرار کردم، دست برندارم و به مسیر ادامه بدهم.

خودباوری، تصمیم جدی برای تغییر، نترسیدن از سختی راه و عقب نشینی نکردن و داشتن یک همراه و یا مربی برای در جریان قرار دادنش در اجرای برنامه به روند تغییر من کمک خواهد کرد.

چرا کتاب تغییر را نوشتم؟

شاید چیزی که همیشه ذهنم را از ابتدای نوجوانی و جوانیم درگیر کرده و البته که هنوز هم می‎کند، میل به تغییر و بهتر شدن است. همیشه می‎دانستم چیزی که به بهتر شدن زندگیم چه از جهت تحصیل و طی کردن مدارج موفقیت و چه از لحاظ اخلاقی می‎کرده است تغییر بوده است. من سالهای سال ورزش می‎کردم. هر روز و همیشه. این استثنا هیچ‎وقت ترک نمی‎شد حتی اگر در مسافرت بودم برایم شرایط فرقی نمی‎کرد. ورزش کردن تبدیل به یک باید مهم شده بود که در هیچ شرایطی آن را ترک نمی‎کردم چرا که می‎‎دانستم حتی اگر شرایطم تغییر کند، عادت‎های مثبت من نباید ترک شود. اکنون دوازده سال از اولین تغییرات مهم زندگی من گذشته است و من هنوز هم دغدغه‎ی هر روزم تغییر است. تغییر برای بهتر شدن و تلاش برای رسیدن به موفقیت‎های بزرگتر و مهم‎تر.

بعد از سالهای سال که کتابهای مختلفی در این زمینه خواندم. زندگی و شرح قصه‎ها و غصه‎های زیادی را شنیدم به یقین می‎گویم، زندگی‎مان بهتر نمی‎شود اگر تغییر نکنیم. به موفقیت‎های بزرگ که خیلی از انسان‎های موفق رسیدند نمی‎رسیم، اگر تغییر نکنیم.

حتی اگر در اتفاقات ناخواسته زندگیمان هم دقت کنیم خواهیم دید که گاهی خداوند نیز به ما از طریق آن اتفاقات درس تغییر کردن و ایجاد عادت‎های تازه‎ای را می‎دهد تا باز هم به موفقیت برسیم.شاید ابتدا برایمان سخت و ناراحت‎کننده به نظر برسد اما هر اتفاقی میل به تغییر و شروعی تازه را به ما یادآوری می‎کند. باید دانست که پیام‎هایی در هر روز برای ما نهفته است که در صورت تغییر دادن خودمان، پیام‎های آن را دریافت خواهیم کرد. حتی می‎بینید که خداوند برای هر روز از طریق پیام‎آوران الهی‎اش، دعای مخصوصی را به ما آموزش داده است و این یعنی پس هر روز باید تغییر کرد و انگیزه‎های تازه‎ای را در خود برای اصلاح رفتار و عادت‎ها در نظر داشت.

من هیچ عاملی را به اندازه‎ی تغییر، در رسیدن به موفقیت مهم و جدی تلقی نمی‎کنم. ثمره‎ی همه‎ی دستاوردهای طلایی زندگی‎مان در گرو رسیدن به اهمیت تغییر مثبت است. باید شبانه‎روز در خود جستجو کنید و ببیند کجا و چه چیزی در زندگی را باید تغییر داد که در صورت این اتفاق، روز به روز به موفقیت‎های بیشتر خواهیم رسید.

اگر تنبلی و وقت‎کشی داریم، اگر عادت به قضاوت‎های متعصبانه و کورکورانه کرده‎ایم، اگر هنوز هم با وجود سن و سال زیادی که داریم، عذرخواهی کردن برایمان سخت و دشوار است، اگر هنوز هم برای روزمان برنامه‎ریزی نداریم و اگرهای دیگر... پس باید تغییر کنیم. البته اگر به دنبال رسیدن به شرایط بهتر و موفقیت‎های بیشتری هستیم...

رمز تغییر عادت ها چیست؟

عادت که می‎کنیم کارمان سخت تر می‎شود. عادت‎ها گاهی آنچنان زندگی‎مان را ویران می‎کنند که خیال نمی‎کنیم روزی ممکن است بابت آن ضررها، تاوان‎های سنگینی را پرداخت کنیم.ماکسول مالتز براساس تجربیات درمانی‎اش بر روی بیماران می‎گوید: برای تغییر عادت و یا عادت کردن به وضعیتی که تغییر یافته است نیاز به 21 روز زمان داریم.

فیلیپا لالی(Lally Phillippa) پژوهشگر سلامت روان در کالج لندن با بررسی و آزمایشات مطالعاتی بر روی افراد به این نتیجه رسید که به طور میانگین بیش از دو ماه طول می کشد تا یک رفتار به انجام خود به خودی آن برسد، اگر بخواهیم دقیق بگوییم می شود ۶۶ روز.

پس می‎بینیم که برای تغییر عادت‎ها و رفتارهایمان، نیاز به این مدت زمان داریم تا تغییر کنیم. حال اگر کسی برنامه‎ریزی جدی و دقیقی بر روی این روند داشته باشد موفق می‎شود و اگر کسی در پی تغییر رفتارهای اخلاقی و عادت‎هایی نباشد که به زندگیش لطمه می‎زند، آسیب‎های ناشی از آن رفتار به مرور در زندگیش رخنه خواهد کرد.

من نمی‎دانم هر کدام از شما تا به الان چه عادت‎ها و چه رفتارهایی داشته‎اید که باعث عدم پیشرفت و یا حتی پسرفت‎های زندگیتان شده است اما همین‎قدر می‎دانم که اگر فکری به حال تغییر این‎ها نداشته باشید، هم به خودتان و هم به اطرافیان‎تان لطمه خواهید زد.

گاهی غرور و تعصب‎های نابه‎جا، گاهی تنبلی و سستی، گاهی ترس‎ها و قضاوت‎ها دست به دست هم می‎دهند تا ما را دچار رکورد و عدم تغییر کنند.

اگر کسی تمایل جدی به تغییر داشته باشد قطعاً دفتری برای ثبت موفقیت‎ها و یا عدم موفقیت‎های رفتاریش دارد. اگر شما تاکنون این دفتر را نداشته‎اید و یا تصمیم به تغییر آنچنان که باید و شاید در درون‎تان نبوده است، بهتر است همین لحظه یکی از عادت‎های منفی‎تان را گزینش کنید و تصمیم محکم و جدی داشته باشید تا خودتان آن را درمان کنید. برای خود نقش یک درمانگر و پرستاری را بازی کنید که برای بهبود حال بیمارش از او مراقبت می‎کند، او را مورد نوازش‎های رفتاری خود قرار می‎دهد تا حال بیمار بهبود پیدا کند.

مانعی بزرگ در مسیر موفقیت

آقای کم‌توجه روز شنبه هنگام ظهر بسته‌ی غذایش را در محل کارش باز کرد و یک ساندویچ همبرگر داخل آن دید. سپس، ساندویچش را خورد.

او یک‌شنبه ظهر نیز بسته‌ی غذایش را باز کرد و دوباره یک ساندویچ همبرگر دید. اندکی رنجیده‌خاطر شد؛ اما به شدت گرسنه بود و به‌اجبار ساندویچش را خورد.حدس بزنید دوشنبه ظهر چه اتفاقی افتاد. او دوباره یک ساندویچ همبرگر را مقابل خود دید. به‌این‌ترتیب، گله‌وشکایت‌کردن را دراین‌باره شروع کرد که چقدر همبرگر بخورم.

او، روز سه‌شنبه، پس از بازکردن بسته‌ی غذایش، با فریاد چنین گفت: ”باز هم همبرگر. اگر قرار باشد فردا هم همبرگر بخورم؛ دیوانه می‌شوم!“

روز بعد نیز همان ماجرا تکرار شد و او به گله‌وشکایت‌کردن دراین‌باره ادامه داد که چقدر باید همبرگر بخورم. در این زمان، یکی از همکارانش به او گفت: ”چرا این موضوع را به همسرت نمی‌گویی و از او نمی‌خواهی غذاهایی دیگر برایت آماده کند؟“

آقای کم‌توجه پاسخ داد: ”این موضوع به همسرم مربوط نمی‌شود. من هر روز خودم غذایم را آماده می‌کنم!!!“

شاید این موضوع برای شما عجیب به‌نظر برسد. شاید با خودتان بگویید: ”مگر می‌شود کسی مانند این مرد رفتار کند.“ بله، می‌شود. بسیاری از انسان‌ها دست‌کم گاهی و در بعضی از موقعیت‌های زندگی‌شان به این شیوه عمل می‌کنند.

چند تن از انسان‌ها را می‌شناسید که همواره درباره‌ی موقعیت‌های زندگی‌شان گله و شکایت می‌کنند؛ اما به همان کارهای عادت‌گونه و همیشگی‌شان ادامه می‌دهند و برای تغییردادن زندگی‌شان اقدام نمی‌کنند؟ این افراد نیز عملکردی همچون آقای کم‌توجه دارند. بعضی انسان‌ها همواره درباره‌ی وضعیت شغلی‌شان گله و شکایت می‌کنند؛ اما برای بهبودبخشیدن به آن یا تغییردادن شغلشان دست‌به‌کار نمی‌شوند.

جیم ران گفت: ”اگر می‌خواهید وضعیت زندگی‌تان تغییر کند؛ پس، در ابتدا خودتان باید تغییر کنید. اگر می‌خواهید وضعیت زندگی‌تان بهبود یابد؛ پس، در ابتدا باید بکوشید خودتان به انسانی بهتر تبدیل شوید.“

از گله‌وشکایت‌کردن دست بردارید و برای بهبودبخشیدن به وضعیت زندگی‌تان دست‌به‌کار شوید. اگر از اضافه‌وزنتان رنج می‌برید؛ پس، هرچه زودتر ورزش‌کردن را شروع کنید. اگر قصد دارید نویسنده شوید و کتابی بنویسید؛ پس، برای نوشتن آن هرچه زودتر اقدام کنید، هر چند ممکن است در آینده بخواهید نوشته‌های خودتان را تغییر دهید. برخیزید و برای دستیابی به خواسته‌های ارزشمندتان گامی سازنده بردارید.

بهانه‌آوردن هرگز شما را به جایی نمی‌رساند. یک مانع مهم در مسیر موفقیت گرایش به ماندن در منطقه‌ی امن یا شناخته‌شده است. روانشناسان اعلام کرده‌اند هر یک از ما به‌طور طبیعی گرایش داریم همواره به حیطه‌ای وارد شویم که برای ما آسایش و رفاه را به همراه دارد. در واقع ما می‌کوشیم به حیطه‌ای وارد شویم که هیچ‌گونه دشواری در آن‌جا برای ما وجود ندارد. سپس، می‌خواهیم در همین حیطه باقی بمانیم.

ما اغلب تلاش‌کردنمان را متوقف می‌کنیم. به استراحت و آسایشمان اهمیت می‌دهیم. روزبه‌روز، عادت‌هایی را در وجودمان پرورش می‌دهیم که به تلاش کم‌تر و شکستمان منجر می‌شوند. اغلب به سطحی از زندگی راضی می‌شویم که بسیار پایین‌تر از سطح توانایی‌ها و شایستگی‌های ما خواهد بود. ما همواره کارهایی بی‌هدف و سرگرم‌کننده را انجام می‌دهیم و درکل وقتمان را بیهوده تلف می‌کنیم. سپس، خودمان را متقاعد می‌کنیم که در حد توانمان بهترین کار ممکن را انجام داده‌ایم. به‌این‌ترتیب، هرگز به موفقیت نخواهیم رسید.

بسیاری از انسان‌ها در منطقه‌هایی امن زندگی می‌کنند که خودشان‌ می‌سازند. نگرش و شخصیت شما، شیوه‌ی عادت‌گونه‌ی شما در زندگی و چگونگی عملکردتان در حیطه‌ی شغلی در واقع منطقه‌ی امنتان محسوب می‌شود.

وقتی انسانی به منطقه‌ی امنش وارد می‌شود و در آن‌جا می‌ماند؛ به‌طور طبیعی گرایش دارد که در رویارویی با هر گونه تغییر، حتی تغییر مفید و سازنده، از خودش مقاومت نشان دهد. اگر مجبور شوید از منطقه‌ی امنتان بیرون آیید؛ به‌طور طبیعی می‌کوشید همان منطقه‌ی امن را برای خودتان بازآفرینی کنید. برای نمونه، شاید شغلی را از دست بدهید که دوستش ندارید؛ اما باز هم می‌کوشید شغلی را مشابه همین شغل برای خودتان بیابید. ورود به منطقه‌ی امن با احساس آسایش و رفاه شروع می‌شود؛ اما ماندن در این منطقه به‌سرعت به احساس رضایت از موقعیت فعلی منجر خواهد شد. احساس رضایت از موقعیت فعلی نیز به احساس دلزدگی منجر می‌شود. انسان در این وضعیت از خودش می‌پرسد: ”آیا همه‌ی زندگی فقط همین است؟“ زندگی چنین انسان‌هایی؛ به‌جای این‌که ماجرایی هیجان‌آور و شگفت‌انگیز باشد؛ فقط تکرار خسته‌کننده و ملال‌آور رویدادهای دیروز خواهد بود.

ماندن در منطقه‌ی امن در پایان از احساس دلزدگی به احساس ناکامی و اندوه منجر می‌شود. هر انسان معمولی در ژرفای وجودش می‌داند که با توانایی‌هایی شگفت‌انگیز آفریده شده است. او می‌داند موقعیتی بهتر از موقعیت کنونی هم برای او وجود خواهد داشت. کارل راجرز، روانشناس، گفت: ”هر موجود زنده‌ای انگیزه‌ای درونی دارد تا احتمالات ذاتی‌اش را به‌ثمر برساند.“

وارن بنیس، در پژوهشی پنج‌ساله، درباره‌ی مدیران موفق به این نتیجه رسید که آنان همواره، با تعیین‌کردن اهدافی مهم‌تر و بزرگ‌تر، از ماندن در منطقه‌ی امنشان پرهیز می‌کنند. گستره‌ی زندگی این افراد همواره افزایش می‌یابد. آنان همیشه می‌کوشند به انسانی بهتر تبدیل شوند و کارهایی سازنده‌تر را به‌ثمر برسانند.

برای دستیابی به موفقیت باید از حد و مرزهای ساخته‌شده پیرامون توانایی‌های وجودتان فراتر روید. شما باید اهدافی را برای خودتان تعیین کنید که سبب می‌شوند بهترین توانایی‌های وجودتان را به‌کار ببرید.

اگر اکنون از زندگی‌تان راضی نیستید؛ بدانید که خودتان آن را آفریده‌اید. درست همان‌گونه که آقای کم‌توجه هر روز درباره‌ی ناهارش گله و شکایت داشت و خودش آن‌ها را آماده می‌کرد.

برای تغییردادن موقعیت‌های زندگی‌تان، فقط خودتان باید دست‌به‌کار شوید. توجه کنید کدام رفتارهای عادت‌گونه سبب شده‌اند به موقعیت‌های ناخوشایند کنونی‌تان برسید و هرچه سریع‌تر بکوشید برای تغییردادن آن‌ها اقدام کنید. توجه کنید کدام رفتارهای شما سبب شده‌اند به موقعیت‌های خوشایند کنونی‌تان برسید و هرچه سریع‌تر بکوشید آن رفتارها را به عادت زندگی‌تان تبدیل کنید. خواسته‌های ارزشمندتان را به ترتیب اولویت تعیین کنید و برای دستیابی به آن‌ها نخستین گام را بردارید. درنگ نکنید!  

جمله‌های برگزیده

* یک مانع مهم در مسیر موفقیت گرایش به ماندن در منطقه‌ی امن یا شناخته‌شده است.

* توجه کنید کدام رفتارهای عادت‌گونه سبب شده‌اند به موقعیت‌های ناخوشایند کنونی‌تان برسید و هرچه سریع‌تر بکوشید برای تغییردادن آن‌ها اقدام کنید.

* برای دستیابی به موفقیت باید از حد و مرزهای ساخته‌شده پیرامون توانایی‌های وجودتان فراتر روید.

مترجم : سیما فرجی