ده اصل برای رسیدن به پیروزی

من برنده‌ام: چون برای رسیدن به سرزمین اهدافم، اولین قدم را برداشته‌امع قدم اول یعنی «تصمیم»

من برنده‌ام: چون می‌دانم مشکلات مانند صخره‌هایی هستند که در مسیر رود وجود دارند. «اگر صخره نبود، رود هیچ آوازی سر نمی‌داد.»

من برنده‌ام: چون ذهنم را آن‌گونه ساخته‌ام که جهنم را برایم به بهشت تبدیل کند، نه آن‌که بهشت را به جهنم.»

من برنده‌ام: چون نقشه زندگی خود را چنان شفاف رسم کرده‌ام که تنها راه باقی مانده، «ساختن» آن است.

من برنده‌ام: چون می‌دانم هر اقدام بزرگ ابتدا محال به نظر می‌رسد، پس تمام تلاشم را می‌کنم تا محال را به ممکن تبدیل سازم.

من برنده‌ام: چون هم ناامیدی را می‌شناسم، هم صبر و حوصله را و البته خوب می‌دانم که صبر و حوصله، شکل دیگری از ناامیدی است که انسان بهتر می‌تواند آن را تحمل کند.

من برنده‌ام: چون زندگی را زیبا می‌بینم و وقتی به زندگی زیبا نگریستم آنگاه زیبا خواهد شد.

من برنده‌ام: چون در انتهای فعالیت روزانه، ساعتی را با خودم خلوت می‌کنم و با تکیه بر صداقتِ بی‌رحمانه با خود، عملکرد روزم را با دقت ارزیابی می‌کنم.

من برنده‌ام: چون می‌دانم اگر به معجزه اعتقاد و ایمان داشته باشم، برایم اتفاق خواهد افتاد. و این معجزه‌ی اعتقاد و ایمان است.

من برنده‌ام: چون خدایی دارم که داشتنش، جبران همه‌ی نداشته‌هاست

از افکار منفیم خسته شدم! چکار کنم؟!!!

خیلی وقتها از من سوال می کنند برای اهمیت ندادن به فکرهای منفی ام چه کار کنم؟

یا من هر کاری می کنم نمی توانم افکار منفیم را از بین ببرم. گاهی همه ی انرژیم صرف مقابله با اینها میشود. هرچند افکار منفی از بین بردنی نیست و کسانی که برای از بین بردن این افکار به شما راه کار داده اند، بسیار اشتباه بوده است. شما باید طرز مواجهه با افکار منفی را یاد بگیرید. به هر حال شیوه های تربیتی و محیطی این افکار را به ما القا کرده است و شما باید برای آن دستورالعمل مشخصی داشته باشید.

قدم اول برای مقابله با این خودگویی ها، شناختن آنهاست. ممکن است افکار و خودگویی های منفی در اعماق ذهن شما باشند و شما از آنها آگاهی نداشته باشید اما این افکار منفی خواه ناخواه بر احساسات و عملکرد شما تاثیر می گذارند.

1.من ارزشش را ندارم

این جمله مستقیما اعتماد به نفس شما را مورد حمله قرار می دهد و هیچ ریشه ای در حقیقت ندارد. گفتن "من ارزشش را ندارم" باور منفی است که می تواند به سرعت شما را از پا درآورد. پس تا دیر نشده کاری بکنید.

2.من آدم بی خاصیتی هستم

گفتن این جمله به خود به کلی قدرت شخصی تان را می رباید و شما را بدون انگیزه می سازد.

3.من نمی توانم آن کار را انجام دهم

این جمله هم قدرت شما را کاهش می دهد. زمان هایی وجود دارد که شما واقعا نمی توانید کاری را انجام دهید، اما در اکثر مواقع این فکر ، بیشتر یک حمله به خود است تا واقعیت!

4.من هرگز پیشرفتی نخواهم داشت

این خودگویی آغازی برای شکست است قبل از آنکه شما واقعا شروع به انجام آن کار بکنید. همه ما می دانیم که موفقیت پس از تلاش ما و در یک زمان خاص فرا می رسد. گفتن این مسئله به خود که "شکست خواهم خورد" قبل از آغاز یک کار، شما را از شکوفایی استعدادها و رسیدن به جایگاهی که استحقاق آن را دارید، باز خواهد داشت.

5.دیگران من را دوست نخواهند داشت

یک شروع برای طرد شدن. زمانی که شما وارد یک موقعیت می شوید و به خودتان می گویید که دیگران شما را دوست نخواهند داشت در واقع با دست خودتان (با فکر خودتان) این طرز فکرتان را به واقعیت تبدیل می کنید. زیرا وقتی با این فکر وارد یک جمع می شوید از ترس اینکه دیگران با شما برخورد خوبی نداشته باشند، از جمع کناره گیری می کنید و کمتر با دیگران حرف می زنید. بنابر این به طور طبیعی دیگران هم با شما کمتر صحبت می کنند. بنابراین خودگویی منفی شما تایید می شود.

6.دیگران بهتر از من هستند

معمولا همه ما تمایل داریم خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. اما گفتن این جمله به خود که " دیگران بهتر از من هستند" ضربه شدیدی به اعتماد به نفس وارد می کند.

7.من بی کفایت هستم

گفتن این جمله به خود باعث می شود احساس کنید برای دستیابی به خواسته های خود از زندگی لیاقت ندارید. حس بی کفایتی شخصی به شدت باعث بی انگیزگی می شود.

8.من باید کامل باشم

یک روش برای تضمین شکست خوردن، انتقاد از خود در زمانی است که کامل نیستید. این زمان در واقع همه زمان هاست زیرا همه ما کاملا ناکامل هستیم.

9.نظر من اهمیتی ندارد

در این جمله اعتماد به نفس بسیار پایینی نهفته است. در صورتی که این جمله را به خودتان می گویید احتمالا خودتان را بی ارزش در نظر می گیرید.

10.من هیچ تغییری نمی کنم

این جمله سرشار از ناامیدی است و باعث می شود شما در رکود بمانید و هیچ تلاشی برای پیشرفت و تغییر انجام ندهید.

با خودگویی های منفی چه کار کنیم؟

گام های زیر را پیگیری کنید تا بهتر بتوانید بر خودگویی های منفی تان کنترل داشته باشید:

* مچ خودتان را بگیرید.

در ابتدای روز زمان کوتاهی را به فکر کردن به افکار و خودگویی هایتان اختصاص دهید و خودگویی های منفی تان را شناسایی کنید.

* برای خودگویی منفی تان عنوان بگذارید.

مشخص کنید که خودگویی منفی تان دقیقا چیست. می توانید از 10 مورد ذکر شده در این مقاله استفاده کنید.

* این تنها یک فکر است.

همه ما در طول روز فکرهای زیادی را از سر می گذرانیم. اما همه آنها واقعی نیستند . بنابراین زمانی که فکر یا خودگویی منفی تان را شناسایی کردید، به خودتان بگویید " این تنها یک فکر است". بنابراین شما باور دارید که یک فکر فقط یک فکر است نه حتما یک واقعیت.

* میزان واقعی بودن فکر خود را بسنجید.

به عنوان یک قاضی در مورد فکر خود قضاوت کنید. ببینید فکرتان تا چه اندازه واقعیت دارد. اگر تا حد زیادی واقعی بود تلاش کنید برای آن راه حلی پیدا کنید. مثلا اگر دلایل و شواهد کافی برای این خودگویی منفی دارید که "دیگران من را دوست ندارند" فکر کنید که چگونه می توانید رفتار خود را تغییر دهید تا فرد دوست داشتنی تری شوید. اما اگر فکرتان واقعیت کمی دارد بهتر است آن را با جملات و خودگویی های مثبت جایگزین کنید.

.

چطوری مثبت باشم؟

شاید بگویید: «می‌خواهم مثبت‌اندیش باقی بمانم؛ اما مگر می‌شود؟ مگر می‌شود با وجود رئیس بداخلاق و ایرادگیر، مراجعین پرتوقع، همسر غرغرو، خانواده‌ی مزاحم و فرزندان سرکشم، باز هم مثبت‌اندیش و شاد باقی بمانم؟» خوب، شاید بهتر باشد هم‌اکنون چشمانتان را ببندید و به تمام رخدادهای منفی امروز فکر کنید. این وقایع را دوباره در ذهن مجسم کنید. خود را بیرون از جسمتان قرار دهید و به نقش خود در بروز این مشکلات، بیشتر دقت کنید. اگر انصاف داشته باشید، اعتراف خواهید کرد که در بیشتر این موارد، نقش شما نیز کمرنگ نبوده است. همان‌گونه که پیشتر گفتیم، توجه ما به نکات منفی، ناشی از ترس ماست. هنگامی‌که به نکات منفی توجه می‌کنید، درواقع ترسیده‌اید و زمانی که می‌ترسید، ناخودآگاهانه در برابر خود، سپری دفاعی قرار می‌دهید و بر اساس ترس و دفاع از خویشتن با دیگران برخورد خواهید کرد؛ بنابراین تعجبی ندارد اگر در یک روز، انبوهی از نتایج منفی نصیبتان شود.

از فضای تاریک افکار منفی خارج شوید و به‌سوی نور بروید

اغلب زمانی که درباره‌ی تفکرات منفی با دیگران صحبت می‌کنم، به من می‌گویند: «درست می‌گویید؛ اما چه می‌شود کرد؟ همه به چنین روشی عادت کرده‌ایم.» بله؛ کاملاً درست است. شما به این روش عادت کرده‌اید و تغییر عادات، بسیار مشکل است، اما اگر بدانید که این تغییر تا چه اندازه می‌تواند در زندگی شما تأثیر مثبت داشته باشد، در می‌یابید که ارزش تحمل سختی را دارد. برای مثال پژوهشگران معتقدند که اگر هر یک از زوجین، هر روز تنها به سه نکته‌ی مثبت همسر خود توجه کنند، میزان اختلافات آن‌ها تا شصت درصد کاهش خواهد یافت. همچنین امروزه در آموزش و پرورش کودکان استثنایی، به والدین آن‌ها می‌آموزند تا به چند نکته‌ی مثبت در فرزند خود پی ببرند و تنها به پرورش این نکات بپردازند. طبق نتایج در چنین حالتی، این کودکان با وجود نقص ظاهری و ناتوانی ذهنی، گاه بسیار موفق‌تر از کودکان سالم عمل می‌کنند. بنابراین می‌بینید که تغییر در نحوه‌ی تفکر شما می‌تواند تا چه اندازه نتایج شگفت‌انگیزی در زندگی‌تان بر جای بگذارد.

برای مثبت‌اندیشی چه باید کرد؟

ترک منفی‌گرایی درست مانند ترک سیگار است؛ بنابراین باید ابتدا انگیزه و سپس برنامه‌ریزی داشته باشید. با توجه به آنچه پیشتر خواندید، گمان می‌شود انگیزه‌ی لازم را به‌دست آورده باشید؛ اما برای ترک منفی‌گرایی، از هم‌اکنون به بررسی زندگی خود بپردازید. بی‌شک با وجود تمامی مشکلات و گرفتاری‌ها، نکات مثبت و روشنی هم در زندگی‌تان وجود دارد. برای مثال همه‌ی فرزندان شما سالم و تندرست‌اند، همسرتان شغل آبرومندی دارد، به‌آسانی می‌توانید در برابر بیماری‌ها مقاومت داشته باشید و... مهم نیست آنچه به ذهنتان می‌رسد تا چه اندازه کوچک و بی‌اهمیت است. تمامی آن‌ها را روی کاغذ، مرتب و خوش‌خط بنویسید و هر روز این فهرست را با صدای بلند برای خود بخوانید.

زمانی که به نکات مثبت زندگی خود توجه می‌کنید، راحت‌تر می‌توانید در برابر منفی‌گرایی مقاومت کنید؛ در نتیجه احساس قدرت و توانایی بیشتری خواهید کرد، در زندگی رضایت و شادی بیشتری خواهید داشت و موفق‌تر خواهید بود.

به‌جای معجزه، منتظر تغییرات تدریجی باشید

هیچ عادتی یک‌شبه از بین نخواهد رفت. باید بیاموزید از تغییرات کوچک خرسند باشید و به‌جای نادیده گرفتن آن‌ها تقویتشان کنید. تغییرات گام به گام ایجاد خواهد شد. ابتدا اندکی از ترس‌هایتان کاسته می‌شود؛ سپس به‌تدریج باور می‌کنید که می‌توانید با مسائل و اتفاقات بهتر برخورد کنید و بعد کم‌کم احساس قدرت در ذهن شما شکل می‌گیرد و سرانجام می‌توانید شادی و خوشبختی را در آغوش گیرید.

هرگز دلسرد نشوید و به کم بسنده نکنید. اگر روز بدی را پشت سر گذاشته‌اید، به‌جای این‌که به باورهایتان شک کنید و دوباره به عادات گذشته‌ی خود باز گردید، به‌دنبال راهی باشید تا کمی ‌آرامتان کند. به دیدار یکی از دوستانتان بروید، کمی‌ بخوابید. اگر روز نسبتاً خوبی داشته‌اید، باز هم به‌د‌نبال راهی باشید تا شادی‌تان را کامل کند. لازم نیست کار شگفت‌انگیزی انجام دهید، شاید خوردن یک هلوی آبدار و خوشمزه کافی باشد یا بازی با کودک همسایه کمی ‌شادی به شما ببخشد.

از خود شخصیتی تازه بسازید

هر چه با گرایش به منفی‌بافی بجنگید، قدرت بیشتری در برابر آن به دست خواهید آورد و خواهید آموخت چگونه از کوچک‌ترین شادی‌های زندگی خود لذت ببرید و بتوانید هر لحظه بر احساسات منفی چیره شوید. هر چه بیشتر پیش روید، در چرخه‌ای از آرامش و قدرت وارد خواهید شد و تنها طی مدت کوتاهی در می‌یابید که لازم نیست به خود زحمت زیادی بدهید تا آرامش و خوشبختی را در زندگی تجربه کنید.

یادتان باشد هیچ عادتی یک‌شبه از بین نخواهد رفت. بیاموزید از تغییرات کوچک خرسند باشید و به جای نادیده گرفتن آن‌ها تقویتشان کنید.

داروی افسردگی ورزش است

اکثر پژوهشهای انجام شده بین 6 هفته تا 4 ماه ورزش هوازی و برخی هم وزنه را آزموده اند و از تحلیل همه آنها می توان استنتاج کرد که ورزش بر درمان افسردگی تاثیر متوسطی دارد. 

مقایسه تاثیر ورزش با درمانهای مرسوم افسردگی

تمامی پژوهشهای انجام شده تا امروز اذعان دارند که تاثیر ورزش بر افسردگی به اندازه روان درمانی و داروهای ضدافسردگی ، هست .

جالبتر اینست که اگر ورزش هوازی با حداکثر ضربان قلب بین 70تا85% بمدت 4 ماه انجام شود احتمال عود افسردگی (در مقایسه با مصرف داروهای ضدافسردگی) کمتر است و اگر ورزش گروهی انجام شود تاثیرش بیشتر هم می شود و اگر پس از 4 ماه تا یک سال هم ادامه یابد احتمال عود کمتر هم می شود (شاید به کمتر از نصف هم برسد) .

حجم ورزش چقدر باید باشد

اینطور که از تجزیه و تحلیل کلیه پژوهشهای انجام شده تا امروز استنتاج می شود ورزش هوازی که انرژی بالایی لازم داشته باشد ، حداقل سه روز در هفته انجام شود ، هر جلسه حداقل 30 دقیقه و حداکثر 45 دقیقه طول بکشد و حداقل 12 هفته ادامه پیدا کند ، علائم افسردگی را حدود 50% کاهش می دهد.

باید کاری کنیم که بیمار افسرده ورزش کند

برای بیمار مبتلا به افسردگی منظم ورزش کردن سخت است . علائم افسردگی مثل خستگی ، بلاتکلیفی ، کاهش عزت نفس ، بی میلی و بی حوصلگی و بی خوابی انگیزه ورزش کردن را تحت تاثیر قرار می دهند . بیماران افسرده با اضطراب شدید و آمادگی بدنی ضعیف ممکن است اصلا نخواهند ورزش کنند . باید کاری کنیم که بیمار افسرده بخواهد که ورزش کند و باور کند که می تواند . باید کاری کنیم که ادامه بدهد و بداند که نتیجه حتمی است حتی اگر بعد از فروکشهای اولیه چند عود را هم تجربه نماید . فروکش و عود طبیعت افسردگی است . 

هفت نکته کلیدی درباره ورزشهایی که خیلی موثر هستند :

1.ورزش کنید . هر ورزشی که بیشتر دوست دارید بکنید . دوست نداشتن دلیل خوبی برای ورزش نکردن نیست . به خودتان بگویید که حتما خوب می شوید .

2.از پاهایتان غافل نشوید . یک جفش کفش ورزشی خوب بخرید . این کار هزینه نیست سرمایه گذاری است .

3.وقت یعنی همه چیز . هر روز وقتی که مناسب تر است ورزش کنید . با معده کاملا پر یا خالی یا قبل از خواب ورزش نکنید . افسرده ها کم خواب هستند و ورزش قبل از خواب بیخوابی می آورد . روزها و ترجیحا زیر نور آفتاب ورزش کنید .

4. مانع ها را از سر راه بردارید . کاری کنید که ورزش ساده و آسان بشود . هوای بد ، مشغله کاری ، خستگی و ... نباید مانع شوند . برای از سر راه برداشتن اینها مشورت کنید .

5.یک همپا پیدا کنید . کسانی که تنها ورزش نمی کنند بیشتر لذت می برند و بیشتر هم ادامه می دهند . تنها نبودن منافع دیگری هم دارد .

6.مثبت فکر کنید . موفقیت هایتان را جشن بگیرید . شکستها را فرصتی برای یادگرفتن بدانید . اگر یک جلسه نتوانستید ورزش کنید مایوس نشوید .

7.از لحظات لذت ببرید . بعد از هر جلسه ورزش چند دقیقه را به لذت بردن و ستایش از احساسی که پیدا کرده اید اختصاص بدهید .

دکتر فرشاد نجفی پور

هیس! هدف هایت را فریاد نزن!

میدونی آدمای منفی چه قدرتی دارن؟
ما فکر می کنیم چون منفی ان و دایم غر می زنن، شکایت می کنن، و پرتوقع بودن جزء ویژگی های بارز شونه، دایم در محکوم کردن دیگران مهارت کسب می کنن و نقش و سهم خودشون رو در زندگی شون، اشتباهات شون، حرف زدن شون، معاشرت و ارتباط شون ابدا یاد نگرفتن، پس قدرتی ندارن و اتفاقا چون من مثبتم قدرت جذب بیشتری دارم.
اتفاقا منفیا قدرت عجیبی در خراب کردن و چشم زدن و مانع بودن یا شدن شما در موفقیت و آب خوش از گلوتون پایین نرفتن، هستن.
بعد فکر کن من با این افراد همنشین باشم و از روی ساده لوحی بخوام کارهام، برنامه هام و هدف هام رو باهاشون مطرح کنم.
لازم نیست حتی لحظه ای فکر کنم که: چی میشه؟!
چون نتیجه معلومه.
-تو!...
-نه بابا!!!بی خیال!
-نمیشه، اینقدرا بودن که این کار رو کردن و نشده!الان جواب نمیده!
-برو ببین فلانی رو، روزگارش رو و...
حالا خوب از کجا بدونم هدفم خوبه، درسته، به کارم میاد؟
قبل از هرچیزی مطمئن باشین اون آدمی که در جریانش می ذارین حمایت تون میکنه. همه مدل. صحبت های بویی از غرور و تخریب و ضعیف کردن روحیه ی شما نداره و آدم مثبت و بااخلاقیه.
اگه شما به هدف تون برسین واقعا از صمیم قلب خوشحال میشه، نه اینکه زورش میاد و از سر حرص تبریک که نمیگه، زخم زبونم میزنه.
و دست آخر اگه جایی گیر کردین حاضر شه بهتون کمک کنه.
سعی کنین هدف هاتون رو با کسی یا کسانی در میون بگذارید که در جهت فکری و رفتاری شما هستن.
ضمنا روی واژه ی هرگز فکر کن. به این خاطر که حواست باشه چی و به کی گفتی یا میگی.
دوستانه بهتون پیشنهاد می کنم خیلی خوبه آدم خصوصی های زندگیش که شامل خوشبختی هاش، امکاناتش، رفاه و آسایشش رو با دیگران share نکنه. گاهی ریشه ی خیلی از مشکلات ناخواسته مون و اتفاقاتی که یهو به زندگیمون نازل میشه همینه که موقع خوشحالی ها، هیجانی شدیم و اتفاق خوب و یا چیزهایی که باهاش حس خوشبختی داریم رو به دیگران گفتیم. خیلی مراقب باشین خودتون رو ناخواسته در امواج منفی دیگران قرار ندین. گاهی حسرته ،گاهی حسادته، گاهی نرسیدن و تلاش نکردن و خیلی موارد دیگه.