یک فرد با روان سالم، سلامت اخلاقی نیز دارد!

در نگاه اول وقتی از اخلاق صحبت می‏کنیم ممکن است این به نظر برسد که اخلاق جدا از روان نیاز به پرورش و تعلیم دارد در حالی‏که اخلاق سوای از روان فرد نیست. چنان چه جسم تماماً تحت تاثیر روان و ذهن انسان قرار می‏گیرد هر آنچه که مربوط به انسان می‏شود در راستای روان فرد تعریف می‏شود. یک فرد با روان سالم بالطبع پیرو اخلاق نیز خواهد بود و از آن طرف یک فرد با روان ناسالم نیز به همان میزان اخلاق ناسالمی خواهد داشت. همانطور که فروید روان انسان را به کوه یخ تعبیر کرده بود و معتقد بود که در دنیای واقعی ما، افکار و تمایلاتی وجود دارند که برای ما اضطراب آور و ناخوشایند  هستند؛ چراکه خلاف قانون، عرف، شرع و فرهنگ ما می باشند. در نتیجه، ما این افکار و تمایلات را سرکوب می کنیم و آن ها را به بخش ناهوشیار ذهن مان منتقل می کنیم. این افکار و تمایلات نیز در این بخش می مانند و به گفته ی فروید، در مواقع خاصی خود را بروز می دهند، بدون آن که متوجه باشیم. اما نکته‏ای مهم در این متن مورد اشاره ام بود که این چنین است:

«در نگاه فروید، پرخاش یکی از ویژگی‏های ذاتی انسان است اما آنچه از بروز آن جلوگیری می‏کند وجود ساختاری به اسم سوپرایگوست . سوپرایگو نماینده والدین نسبتاً خوب و نشان دهنده ی وجود عشق در رابطه با آنهاست و اصلی‏ترین وظیفه آن تعدیل خشم و هدایت آن برای مراقبت است یعنی همان کاری که مادر می‏کند. ایدئولوژی و رفتارهایی از این دست راهی برای رسیدن به یک قدرت (Omnipotence) است که ناامنی روانی را امن می‏کند. هرچه تهدید بیشتر باشد نیاز به ایدئولوژی و قواعد تحمیلی بیشتر است در نتیجه اخلاق یک فرآیند درون روانی و برخواسته از سوپرایگوست نه چیزی که با آموزش یا تحمیل بدست آید.»