بذرهای عاطفی ات را در جای درست بکار

دیدی بعضی‎ها چقدر در محبت کردن و گفتن کلمات محبت آمیز بخل دارند؟

دیدی بعضی ها در مقابل ابراز محبت آدم‎های اطرافشان، مثل یک مجسمه و بهت زده رفتار می‎کنند؟

از هر ده کلمه‎ی محبت آمیزی که برایشان بفرستی، یک جمله که احساس کنی او هم از داشتن این رابطه خوشحال و راضی است شنیده و خوانده نمی‎شود. به شدت مراقبند که اقتدار و غرورشان به خاطر گفتن یک جمله ی محبت آمیز و یا مهربانی شکسته نشود و دیگران فکر نکنند به این خاطر ضعیفند!

این آدم‎ها بلد نیستند زندگی کنند. اصلاً زندگی‎شان همیشه همین‎قدر راکد و نفرت‎انگیز است. چه این رابطه بخواهد زن و شوهری باشد، چه این رابطه دوستانه باشد و چه ارتباطات فامیلی و اجتماعی. نگاه این آدمها همیشه یخ زده است و حضورشان دلی را گرم نمی‎کند.

برعکس این ها کسانی اند که در محبت کردن و عشق ورزیدن مضایقه ندارند. برایشان هم فرقی ندارد که رابطه چه رابطه‎ای باشد. آنها محبت و مهربانی را یک بده و بستان با خالق‎شان می‎دانند و به ازای هر اندازه مهربانی و دستگیری از دیگران انگار پاداشی از عالم آفرینش دریافت می‎کنند.

بعضی‎ها هم هستند که مهربانی و محبت کردنشان مثل وام گرفتن و وام دادن است. اگر یک بار محبتی کردند و یا کلمه‎ای گفتند که حاکی از مهربانی بود باید تو هم به ازایش جبران کنی و جواب محبت و مهربانی‎شان را بدهی که اگر نکردی از ادامه‎ی این رفتار منصرف شده و جور دیگری رفتار می‎کنند.

یادمان باشد کسانی همواره مورد حمایت‎های خاص خداوند و مهربانی و لطف بی‎انتهایش قرار می‎گیرند که بدون مضایقه می‎بخشند، بدون مضایقه محبت می‎کنند، بدون مضایقه مهرورزی می‎کنند.

بذرهای عاطفی‎ات را در دنیای واقعی و برای آدم‎های واقعی در زمین زندگیت بکار. آدم‎های مجازی و غیرواقعی قدرت درک محبت و مهربانی را ندارند و اندازه‎ و محاسبات‎شان برای مهربانی کردن، مسیر زندگیت را تغییر می‎ده. مراقب باش بیش از درک و ظرفیت آدمها مهربانی نکنی و همیشه در مهربانی کردن هم اعتدال را رعایت کنی.